Aan het begin van dit schooljaar was ik van plan om mijn twee eerste schooljaren samen af te leggen. Later ben ik hierop teruggekomen. Maar hierdoor heb ik wel het geluk gehad om op vakkenstage naar Marseille te gaan, samen met iedereen van het tweede jaar. Deze stage viel zeer vroeg in het eerste semester: midden oktober. Ik was toen nog een “bleu’ke” en kende mijn medestudenten noch de meegereisde vakmentoren niet, of nauwelijks. Tijdens de trein- en busreis heb ik mijn medestudenten van het vak Frans beter leren kennen. Anna, Aïsha, Armin, Louise en ik hadden van in het begin een goede verstandhouding. Ook met Luc en Davy was er een goed contact.

Eenmaal in Marseille aangekomen, zijn er twee momenten geweest waarop ik het model van Tuckman kan toepassen.

Een eerste voorbeeld zat vervat in de kamerindeling. Reeds in België, hadden de mentoren gevraagd om per vier een kamerindeling te voorzien. Anna en ik kenden elkaar reeds van in de les, maar Lies Mouton was ons beiden onbekend. Lies volgt onder meer het vak aardrijkskunde, in tegenstelling tot Anna en mezelf. Je zou kunnen zeggen dat we toen in de formingfase zaten. Op dat moment was er nog één slaapplaats vacant.

Eens in Marseille, aan de ingang van de jeugdherberg, vond de stormingfase plaats: Aïsha heeft ons vervoegd in de kamer, omdat ze anders bij Davy, Guilhem en Luc terecht zou resideren… Gelukkig maakte Lies geen bezwaar. Het kiezen van een bed, valt in dit geval in deze fase. We leren elkaar hier ook kennen en tasten af. Wie wil er eerst in de douche? Wie is een lichte slaper? Slapen met het raam open of dicht? …

Na een dag valt iedereen al in een zeker stramien. Er wordt wat gekeuveld in de kamer onder ons vieren en zowel de badkamer- als het gebruik van het toilet verloopt vlekkeloos. Niemand maakt of zoekt problemen. Als er iemand iets niet bij de hand heeft, is er steeds een andere persoon die voor een oplossing kan zorgen. Wil er iemand gaan slapen, terwijl de rest nog wat wil kletsen, dan krijgt de vermoeide persoon voorrang en verlaat de rest de kamer. Een mooi voorbeeld van de normingfase.

Op de voorlaatste avond, waren we allemaal samen gekomen op het strand. De vakmentoren hadden verzocht om per kamer voor een hapje te zorgen. Aangezien Lies een lange excursie had maar haar vakmentor, hebben wij ervoor gezorgd dat we iets lekker bijhadden op de groepsbijeenkomst. Via sms hadden we Lies even voor het uur van de afspraak laten weten dat we het hapje zouden meebrengen, en dat ze niet op ons moest wachten om reeds naar het strand te wandelen. Dit kan je zien als de performingfase.

Op het einde van de reis, hebben we de jeugdherberg verlaten. De fase van adjourningwas het meest duidelijk merkbaar in de verhouding met Lies. Eens op de terugrit naar Brugge, zijn er geen woorden meer gewisseld. Ook op Vives zelf, ben ik Lies amper tegen gekomen. De kamergenoten zijn niet meer.

Een tweede voorbeeld speelt zich eveneens af vlak na aankomst. Eens we allemaal geïnstalleerd waren, werd iedereen in groepen onderverdeeld. Alle richtingen werden door elkaar geschud voor het kennismakingsspelvan stad en elkaar door de medestudenten van PO. Onze groep (van een zestal personen) valt onder leiding van Silke. Niemand weet goed wat te doen, dus iedereen volgt op eigen tempo de medestudent van PO. Ook Silke moet even wennen aan haar rol als gids. Dit is een mooi voorbeeld van de formingfase.

Voor de eerste opdracht moeten we een “tableau vivant” ensceneren in een kerk. Aangezien niemand nog niet goed weet wat er precies van ons verwacht wordt en hoe de rest van de groep zich gedraagt, verloopt deze groepsfoto een beetje stroef en onwennig. Niemand durft nog niet het voortouw nemen. Volgens mij kan je in die chaos de stormingfase onderscheiden.

In de loop van het spel, heeft iedereen door dat Céline DB met plezier poseert en dat ikzelf het liefst achterop loop zodat ik nog eens links en rechts de omgeving kan opsnuiven. We vallen precies in routine, net zoals de normingfase dat verwacht.

Als voorbeeld van de performingfase, zie je dat naar het einde van de opdrachten toe, iedereen elkaar helpt om bijvoorbeeld een mooie tekening te maken, of tips geeft om een nog betere versie af te leveren.

Na afloop valt ook dit groepje uit elkaar en zoekt iedereen terug zijn klasgenoten op, per vakdomein: de fase van adjourning.