Vooraleerst hoop ik dat u de groene achtergrond ziet op. Groen is de kleur van hoop. Het feit dat ik deze opleiding kan en mag volgen, mits ondersteuning van de VDAB, stemt mij hoopvol. Ondanks alle negatieve berichtgeving over het onderwijs en het niveau van de leerlingen, heb ik op mijn stages vooral brave, lieve, jonge kinderen gezien die de leerkracht met respect behandelen maar ook hem/haar zien als een vertrouwenspersoon waar de belevenissen van het afgelopen weekend aan worden verteld of waar leerkrachten uitgenodigd worden om te komen kijken naar het toneelexamen van de leerling. Zo slecht zijn die huidige leerkrachten dan toch niet? Dit stemt mij hoopvol. Ikzelf heb bovendien ervaren dat ik het oprecht plezant, fijn en uitdagend vind om met jonge mensen om te gaan en om hen keer op keer trachten iets nieuws bij te brengen. De driewekelijkse stage heeft mij hier echt de ogen geopend. En dat laatste is voor mij een groen licht om verder deze richting te blijven volgen en uitgaan.

De cirkel met de pijlen naar buitenstaat voor het inductief gericht lesgeven. Mijn werkpunt is dat ik nog te veel zelf het woord voer en niet tracht om zo veel mogelijk uit de leerling zelf te halen. Ik heb ook de grootste bewondering gekregen voor de leerkrachten die ik zelf aan het woord heb gezien. Het lijkt allemaal zo simpel, maar om een gevarieerde, uitdagende en voor de leerlingen boeiende les te geven is doceren helemaal uit den boze. Leerlingen worden graag uitgedaagd, althans in het eerste middelbaar. Ze zijn nog bezig om hun eigen identiteit te vormen en door in de klas gemotiveerd te worden, door de groep en de leerkrachten, kunnen ze er alleen maar sterker uitkomen.

Een leerkracht zijn is zo veel meer dan enkel voor de klas staan. De meeste scholen hebben ook niet meer enkel een schoolbord ter beschikking, maar ook een beamer, en in mijn geval een heel Apple-arsenaal. Dat zie je ook goed aan de foto met mevrouw Verlinden vooraan in de klas. Je moet ook je mannetje staan qua IT, als leerkracht. Gelukkig heb ik gemerkt dat de leerlingen maar al te graag een handje toesteken, indien de boel vastzit. In het begin van de stages was dit simpelweg om het beeld van mijn iPad op het groot scherm te krijgen, maar op het einde hebben de leerlingen mij ook geholpen om het beeld op datzelfde scherm te optimaliseren. De cartoon van de pauze is een ludieke verwijzing naar mijn stageschool SJSP in Blankenberge.

Als leerkracht ben je niet alleen bezig met de les zelf. Voor mijn laatste stage wist ik niet hoeveel er allemaal nog bij komt kijken. En vakvergadering hier, een personeelsvergadering daar, een schoolreis voorbereiden, zorgen voor de praktische ondersteuning ter plekke, maar ook actief je hobby’s leren ontdekken aan alle leerlingen die zich hiervoor opgeven tijdens de talent-uren op vrijdagnamiddag. Ik heb zo een namiddag grime mogen meemaken en ben meteen de schminkpop van een leerling geworden, wegens een onevenwichtige groepsverdeling. Tijdens die uren kan je ook de leerlingen eens vanuit een andere hoek bekijken, en vertellen ze je spelenderwijs iets meer over hun eigen achtergrond.

Het kennen en juist kunnen plaatsen van de achtergrond van je leerlingen is ook onontbeerlijk. Zo kan je niet verwachten dat leerlingen zich doodblokken op woordenschat, als er thuis geen eigen bureau is. Het juiste IQ hebben volstaat niet. Er zijn zo veel meer randelementen die meespelen om een leerling goed in te schatten. De clown van de klas bleek een ernstige zieke moeder te hebben… Ik heb dan toch even gas teruggenomen en geprobeerd om niet al te scherp te reageren, maar toch consequent te blijven. Het blijft een dunne draad waarop een leerkracht moet balanceren. Dit is wat ik met die cartoon van de rol van de leerkracht ook wou aantonen: een leerkracht moet een brede rug hebben om in te spelen op alle mogelijke rollen die hem/haar worden toebedeeld, naast het aanbieden van onderwijs.

Uit de game “Plants vs Zombies”, heb ik op een andere manier geprobeerd om weer te geven wat je als leerkracht bij tijd en stond uitstraalt: lief en vol vertrouwen enerzijds, maar ook hongerig en kordaat indien nodig. Een goede leerkracht straalt ook zelfvertrouwen uit. Dat laatste lukt aardig maar het kordaat zijn, kan beter. Kort op de bal spelen, is een conditio sine qua non voor een gemotiveerde leerkracht. Leerlingen appreciëren dat ook en hebben nood aan regels en structuur.

Tot slot kan je bijna overal in de syllabus vier fasen onderscheiden en die toepassen: het model van Ofman, de identiteitsvorming, de opvoedingsstijlen, de ZDT, enzovoort. Vier is het magische getal, waar je tal van theorieën kan aan ophangen…