Dat er veel kritiek is gekomen op het M-decreet dat staat vast. Verandering komt niet van slag op dag. Na amper drie jaar is er in april van 2018 besloten om aanpassingen uit te voeren aan het decreet. Alhoewel het idee van een inclusief onderwijs niemand echt tegen de borst stuit, zijn het de vele praktische beslommeringen die roet in het eten gooien. Dit artikel houdt het M-decreet een spiegel voor. Neem er wel nota van dat dit artikel gepubliceerd is een jaar na de laatste aanpassingen, in het voorjaar van 2019.

 

Een eerste pijnpunt is dat het basisonderwijs kreunt onder de groeiende diversiteit en het toenemend aantal zorgkinderen. Ook de ondersteuningsnetwerken zijn een pijnpunt volgens de COC-lerarenvakbond. Tot slot wordt aangekaart dat het leveren van een passend, inclusief onderwijs niet werkt volgens een DUO-studie. Het is een triest beeld dat opgeworpen wordt: onervaren leerkrachten, uitgebluste leerkrachten, leerlingen die niet op hun plaats zitten, ‘gewone’ leerlingen die de dupe zijn van het inclusief systeem, ondersteuners die niet weten tot wie zij zich kunnen en moeten wenden, enzovoort.

 

Ik heb in het artikel niets gelezen over het “leerlingenpaspoort”, noch over de snelle interventieteams die in het leven zijn geroepen. Daar ga ik dus niets over zeggen.

 

Het artikel is een luide schreeuw om erkenning van een gefaald onderwijsdecreet. Het probleem is dat de brokken sowieso in het veld opgeraapt moeten worden. Terugdraaien lost niets op, maar wat is een oplossing? Dat er meer geld nodig is, naast een langetermijnvisie die beter afgetoetst is met het werkveld, spreekt voor zich. Maar zeker ook het toepassen van deze eeuwenoude wijsheid: In plaats van vissen en brood uit te delen, moeten we middelen ter beschikking stellen zodat ze zelf brood kunnen bakken en zelf vissen kunnen vangen. En ondertussen ploetert de leerkracht verder…

 

Ik zie deze tekst dan ook als een waarschuwing om niet blind in de job van leerkracht te springen, maar te kijken wat de school waar ik ga terechtkomen voorzien heeft qua middelen en aanbod om zo positief mogelijk alle leerlingen te benaderen en te helpen met het aanleren en verwerken van hun leerstof. Of zoals mijn professor van verbintenissenrecht ooit sprak: “Bezint, eer ge begint.”